Plan CERINA – Inwestycje na rzecz ochrony klimatu
„Plan CERINA“ to skrót od angielskiego „CO2-Emissions and Renewable Investment Action Plan”. W odróżnieniu od projektu z Kyoto, który zasadniczo stanowi model ograniczający z ustalonymi górnymi granicami emisji, instytut IWR proponuje wprowadzenie modelu inwestycji technologicznych, w ramach którego poziom emisji CO2 w poszczególnych krajach zostanie powiązany z inwestycjami na rzecz technik energii odnawialnej.
Tło
Światowy poziom emisji CO2 wyniósł w 2014 r. 35,45 miliardów ton i tym samym przekroczył o 55 procent poziom z 1990 r., czyli podstawę dla protokołu Kyoto. Opracowany w protokole z Kyoto model jest formą ograniczenia emisji CO2 dla poszczególnych krajów. W związku z silnym wzrostem emisji CO2 od 1990 r. można jednoznacznie stwierdzić, że mechanizm z Kyoto nie funkcjonuje. Instytut Energii Odnawialnej IWR opracował plan CERINA jako alternatywny model inwestycyjny. W tej propozycji w celu stabilizacji emisji CO2, jej poziom w poszczególnych krajach został bezpośrednio powiązany z inwestycjami na rzecz energii odnawialnej.
Plan CERINA stawia na inwestycje EE
Podstawę planu CERINA stanowi zasada: im wyższy poziom emisji CO2 danego kraju, tym wyższy wskaźnik inwestycji na rzecz technik energii odnawialnej, które mają na celu zniwelowanie skutków emisji. Każdy kraj dokonuje emisji CO2, dlatego też każdy kraj musi podjąć się zasadniczej odpowiedzialności i przeznaczyć odpowiednią składkę na niwelowanie skutków swojej emisji. Znając poziom globalnego czynnika wzrostu emisji CO2 (w miliardach ton kwadratowych), możliwe jest obliczenie wymaganych inwestycji w zakłady energii odnawialnej (elektryczność, ogrzewanie, paliwa), które są konieczne aby zrekompensować i spowolnić światowy wzrost emisji. Poziom światowych inwestycji na rzecz zakładów energii odnawialnej wyniósł w 2014 r. 170-210 miliardów euro. W celu ustabilizowania poziomu CO2 inwestycje te powinny zostać zwiększone do co najmniej 500 miliardów euro, zgodnie z obliczeniami Instytutu IWR.
Konzept: Koncepcja: Państwa rekompensują emisję CO2
Kluczowym elementem planu CERINA jest alokacja do poszczególnych krajów, która jest określana przez poziom emisji CO2 danego kraju. Im wyższa emisja CO2 danego kraju, tym wyższe powiązane z nią inwestycje wymagane od tegoż kraju. Przy łącznej sumie 35,45 miliardów ton światowej emisji CO2 oraz wymaganych 567 miliardach euro inwestycji rocznie na rzecz energii odnawialnej można obliczyć teoretyczny koszt emisji CO2 w wysokości 16 euro za tonę. W przypadku każdego kraju można określić specjalne inwstycje na rzecz energii odnawialnej w zależności od rodzaju emisji CO2 produkowanej przez ten kraj. Instytut IWR obliczył wysokość inwestycji EE, bazując na poszczególnych poziomach emisji CO2 dla 65 krajów.
Przykłady: inwestycje wymagane zgodnie z planem CERINA
Zgodnie z planem CERINA, Chiny, które są obecnie odpowiedzialne z a najwyższą emisję CO2 na poziomie 9,7 miliardów ton muszą przeznaczyć 154 miliardów euro na stworzenie instalacji energetycznych, wykorzystujących wiatr, słońce, wodę oraz biomasę w oparciu o odpowiednie decyzje polityczne. W Indiach, gdzie emisja wynosi 2,1 miliarda ton CO2 – wysokość inwestycji kształtuje się na poziomie 33 miliardów euro, w Niemczech przy wysokości 799,1 milionów ton, inwestycje te wynoszą 13 miliardów euro. Także mniejsze kraje o niższym poziomie emisji zostały uwzględnione w planie CERINA. Węgry z emisją na poziomie 45 milionów ton muszą rocznie inwestować 700 milionów euro, Nowa Zelandia z 39 milionów ton z kolei 600 milionów euro rocznie.
Inwestycje chronią klimat
Stosowanie ograniczeń w oparciu o protokół z Kyoto jest ignorowane w wielu krajach szczególnie przez przemysł. Podstawą planu CERINA jest koncepcja inwestycji, które funkcjonują niezależnie oraz w połączeniu z innymi mechanizmami ochrony klimatu. Otwarty model obliczania wymaganego poziomu inwestycji zwiększa akceptację dla środków ochrony klimaty zarówno wśród polityków, jak i branży przemysłowej. W wyniku tego powstaje globalny ranking inwestycji, który może uzyskać takie znaczenie jak statystyki eksportowej. Główna zaleta koncepcji CERINA polega na tym, że dzięki bezpośredniemu mechanizmowi powiązania każdy kraj dysponuje dwoma czynnikami regulacji umożliwiającymi spełnienie jego zobowiązań związanych z ochroną klimatu: albo zmniejszenie emisji, albo zwiększenie inwestycji. Te alternatywy zapewniają krajom więcej możliwości ochrony klimatu. Kraje o niskiej wartości emisji ponoszą niższe inwestycje niż kraje o wysokim poziomie emisji. Każdy z nich ma możliwość wyboru odpowiedniego dla siebie rozwiązania. Ostatecznie zwiększenie źródeł energii odnawialnej lub też ograniczenie emisji CO2 prowadzą automatycznie do stabilizacji lub nawet redukcji globalnego poziomu emisji.